Perşembe, Eylül 04, 2008

neyse ki..

esiyordu hava neyse ki

içimi ferahlatıyordu telaşın, tereddütün, iniş çıkışların arasında/
esiyordu neyse ki
estikçe; diyemediklerimi alıyor, duyamadıklarımı getiriyordu karşılığında, içimi rahatlatıyordu/
boğazımdaki düğümleri tek tek çözüyor, gözyaşı görürse etrafta bahane oluyordu

esiyordu hava neyse ki

saçlarım uçuşarak, eteklerim havalanarak, her an yok olabilir endişesiyle yüreğim ağzımda yürüdüğüm bu uzun yol başka türlü çekilmezdi,
başka türlü doyulmazdı tadına/
başka türlü, sonunda belki bir ışık vardır umuduyla bu kadar körlemesine sadece umarak yürünmezdi/
bu kadar sineye çekilmezdi cam kırığı gibi cümleler

esiyordu neyse ki..

zynp