zorunluluklar sok.
ayıp olmasın apt.
a1 blok no:46!
kafes
istanbul
zynp
Çarşamba, Ağustos 13, 2014
Salı, Ağustos 12, 2014
merak etme, idare ediyorum bir şekilde...
Ben
o kadar üzüldüm ki…
Ağlayamadım
aylarca. Yokluğun o kadar büyük ve sonsuz geldi ki, nefes alamadım. Konuşamadım
işe yaramayan teselli cümleleri karşısında. Sanki ağzımı açsam içeri dolan
havayla boğulacaktım. Tavana baktım hep, bir tek orada seninle göz göze
gelmeyecektim, çünkü hiçbir yaşımda yukarıdan bakmamıştın bana.
O
kadar üzüldüm ki ben…
Üzüldüğümü
görürsen bir şekilde, sen de üzülürsün endişesiyle hafızasız geçirdim o
günleri. Teselli edilemeyerek intikam aldım etraftan sanki. Kimsenin elinden
bir şey gelmedi çünkü beni bir tek senin sarılman iyi edebilirdi. Ve sen yoktun
işte, bir anda “yok” olmuştun. Bunu, önce anlamam sonra da kabul etmem gerekti.
Orada
olduğu için hep şükrettiğim, devamlı ve koşulsuz sevildiğim sığınağım bir anda
tuzla buz olmuştu. Çatısız kalmışım gibi, camlarım açık unutulmuş gibi, kapım
kapanmıyor gibiydi, göğüs boşluğumda oluşmaya başlayan cereyan önlenemeyerek
önce içimi üşütmeye sonra da dondurmaya başladı.
Kimse
beni tam olarak anlamadı…
O
kadar üzgündüm ki, yalnızlaştım iyice “iyiyim ben merak etmeyin” cübbesini
giyerek. Görünmez oldum sandım ama işte apaçık ortadaydım ve yanına
yaklaşılamaz durumdaydım. İyi tanıyanlar bir adım uzakta durdu; düşsem
tutacaklardı, az bilenler yerli yersiz konuştu teselli edebilmek için.
Ben,
hayatın ortasında ayazda dımdızlak duruyordum oysa ki, kulağımda rüzgar
sandığım bir uğultuyla;
Hayatmış o, oysa...
Hayatmış o, oysa...
.
.
.
Doğum gününde anladım seni bir daha asla göremeyeceğimi.. Varlığını temsil eden o gün ilk kez sensiz olmak, sensizliğin sonsuz oluşunu idrak etmek sonunda.. Ağlamak gibi aciz ve edilgen bir eylemle gerçekleştirdiğim bu "kutlama" ruhun şad olsun diye, beni duy diye, belki son bir kez yanıma gelebilirsin diyeydi.. gelemedin.
Sen benim kalbimi ısıtan biriciktin...
Güzel uyu.. Bundan sonra ne zaman rakı içsem hep senin için, okuduğum her dizede sen olacaksın, yardım ettiğim her insanda, yargılamadan anlamaya çalıştığım her olayda. Güzel ve geniş kalbini kendime en rahat yatak belliyorum uyumak için geceleri, aklımdan bir an olsun çıkmadığını bil istiyorum... bazen ağız dolusu gülüyorum mutlu olduğumu gör diye, merak etme idare ediyorum baba bir şekilde.
zynp
.
.
Doğum gününde anladım seni bir daha asla göremeyeceğimi.. Varlığını temsil eden o gün ilk kez sensiz olmak, sensizliğin sonsuz oluşunu idrak etmek sonunda.. Ağlamak gibi aciz ve edilgen bir eylemle gerçekleştirdiğim bu "kutlama" ruhun şad olsun diye, beni duy diye, belki son bir kez yanıma gelebilirsin diyeydi.. gelemedin.
Sen benim kalbimi ısıtan biriciktin...
Güzel uyu.. Bundan sonra ne zaman rakı içsem hep senin için, okuduğum her dizede sen olacaksın, yardım ettiğim her insanda, yargılamadan anlamaya çalıştığım her olayda. Güzel ve geniş kalbini kendime en rahat yatak belliyorum uyumak için geceleri, aklımdan bir an olsun çıkmadığını bil istiyorum... bazen ağız dolusu gülüyorum mutlu olduğumu gör diye, merak etme idare ediyorum baba bir şekilde.
zynp
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)