taze bitmiş

kalbimin üzerine bastılar..içim ezildi..boğazımdan mideme doğru akan yanma birkaç dakika sürdü. sonra eski halime geri döndüm..yüzümdeki saçma gülümseme yok oldu (evet aşağıda bahsettiğim saçma gülümseme) ben başa sarmayı öğreneli çok oldu..

ben o masayı çok beğenmiştim, tam istediğim gibiydi. hem manzaralı, hem kuytuda..kalabalık içinde ama sessiz oturabilecektim..rezerve imiş..

ben o koltuğu çok beğenmiştim, ona oturmak istiyordum.. rahattı, yumuşaktı, turuncuydu,sıcaktı ve sağlamdı. huzurla uyuyabilirdiniz üzerinde..biri benden önce üzerine çanta koyup yer tutmuş..

ben o havayı solumak istemiştim..tazeydi, temizdi ya da bana öyle gelmişti..benden önce içine çekenler olmuş..

ben o evi çok beğenmiştim..kocamandı, aydınlıktı, modern döşenmişti ama samimiyetini kaybetmemişti. ihtişamı, zenginliği bundandı..bundandı ruhumu doyurması bakınca..benden önce tutulmuş..

ben o yola girmeyi çok istemiştim..düzdü, temizdi, denize paraleldi, genişti..Çok istedim o yoldan gitmeyi, girme dediler dinlemedim..çıkmıyormuş meğer..çıkmazmış..

Şimdilerde anlıyorum yavaş yavaş;
hayat bir zamanlama meselesiymiş...benim saatim geri kalmış..şimdi yeniden, en baştan kuruyorum ve bazı şeyler için çok geç kaldığımı biliyorum..

zynp