Perşembe, Mayıs 24, 2007

yeni başlayanlar için yalnızlık

aklınıza bile gelmez.. ummadığınız kadar uzun süre hatta..

hayat gailesi, iş güç; sevgilisi olanların hepsi mutlu mu sanki?.. ne o öyle bik bik sürekli üst üste?
eksikliğini hissetmezsiniz.. arkadaş çevreniz geniştir, hepsi ayrı ayrı şahanedir; aklınıza bile gelmez inanın...

bedensel olarak yorgun olduğunuzda, biraz zayıf buldu mu saldırır, hatırlatır kendini. bir yandan unutup, bir yandan hazırlıklı olmak gerekir hep.

birgün çok yorgunken bedenen, daha fazla ayakta kalabilmek için yaslanacak bir destek ararken, gereğinden 3-5 sn. fazla düşünürseniz (fazla diil 3-5 sn.) ahtapot gibi sarar sizi.

bir anda farkedersiniz; yaslanacak destek yok, şımaracak, sarılıp ağlayacak, naz yapacak biri yok. sizi, olduğunuz gibi tüm iyi ve kötü huylarınızla, o koca kalbiniz ve bazen bıktıran sorularınızla seven biri yok. ne demek istediğinizi söylemeden gözlerinizden anlayan, sizin için yorulabilen; sizi sadece gülüşüyle mutlu edebilen biri yok. kimse yok...

işte o zaman; gemi karaya yanaşır ve iskeleye bağlı eski yıpranmış lastiklere çarpar...

bu çarpışı beklemiyorsanız; bu gemiye yıllardır biniyor ama hep unutuyorsanız ve tutunmadıysanız gene kendinizi hazırlıklı farzederek, istediğiniz kadar dengede durmaya çalışın; önce sarsılır sonra düşersiniz..

zynp

7 yorum:

Adsız dedi ki...

Ben yalnızlığı severim ya.İyidir.Aslında o kadar da yalnız değilsinizdir, çünkü kendiniz ile başbaşasınızdır.Bunun kıymetini bilim.

Mine Yaman dedi ki...

Yeni tanıştık belki de
Ama kimbilir belki de hep vardın
Eşlik ediyordun sessiz ve sinsice belki de
Şimdi şimdi anlıyorum
Kurnazca ayırdın beni belki de
Liğme liğme savurdun sevdiklerimi
Belki de

Yanlızlığım...
Yaşamak zorunda olduğum beraberliğimsin...
Yanlızlığım...
Kanımsın canımsın
Sen benim çaresizliğimsin...

Yanlızlığım...
Bugünüm yarınım
Sen benim hüzünlerimsin...
Yanlızlığım...
Tek bilebildiğim sen benim
Vazgeçilmezimsin...

Senin olmamı istedin
Ama belki de bir aşık gibi
İnatla bunca zaman kendine sakladın
Belki de bir tohum gibi serpildin
Filizlendin ben oldun belki de
Yatağımı bile paylaşabilmek için
Benimle

***

Benim gibi hiç kendini tam bırakmayanların en büyük dostudur yalnızlık. O en çok senin olandır zaten, hiç gitmez, asla terk etmez, üzmez... Güç verir çoğu zaman ve bu güç öyle büyürki bazen paylaşmaz yalnızlık seni kimseyle. İnsanların içinde yalnız kalırsın o zaman..

Şehrin büyüsününde insanları yalnızlığa ittiğini düşünüyorum. Bununla ilgili bir yazı da ben yazıcam.. Vakit bulabilirsem!

Adsız dedi ki...

Yalnızlık hiç sevmediğim bir kavram. Hayat yalnız çekilir mi hiç.
Ama bazen bizler öyle bir hal alıyoruz ki ozaman yalnızlık bize huzur veriyor.
Hani derler ya insan yattığı zaman ağrıları başlar, sıkıntıları başlar. Vücut yattığında kendini dinler ve ağıran yerler ortaya çıkar.
Bence yalnızlıkta öyle. İnsan yalnız kaldığı zaman düşünceler içine dalar. Aklı boş kalmaz. Düşünür durur.Bazen bu düşüncelerine sevinirken bazende hüzünlü düşüncelerle üzülür.
Bence insan kendini çok sık dinlememeli. yani yalnız kalmamalı. Sonra ağrılar, rahatsızlıklar üzüntüler boy gösteriyor.
Hayatın bu yorucu yollarında her zaman beynimizi düşüncelerimizi bir uğraşa, boş kalmayıp kendini fazla dinleyip üzülmiyeceği şeylere vermeliyiz.
insan oğlu hassas bir varlıktır. her nekadar bazen bunu belli etmesede içte yatan bir duygu bu.

Herkese sevgiler.
(bu güzel site yazılarının devamını diliyorum.)

Adsız dedi ki...

bu konu benim konum, geniş bi zamanda yazmak isterim bişeyler. şimdilik sadece yalnızlıkla ilgili çook sevdiğim bi şiiri paylaşmak istedim. özdemir asaf'dan...


Yalnız kaldınız sanırsınız,
Biliyorum.
Yalnız bırakılmışsınız,
Biliyorum.
Ötesi yok.

Ötesi var
Yalnızlık
Müziğin bile seni dinlemesidir.
Yalnızlık
İnsanin kendine mektup yazması
Ve donup donup onu okuması
Yalnızlığın da ötesidir.

Adsız dedi ki...

bu yazıyı ilk okuduğumda çok etkilenmiştim. benzer durumlardaydık; otel odası yalnızlığı...

ve ekleyim, ilk kez gidilen bir şehrin terminalinden "birazdan otobüse biniyorum" diye kimseyi arayamamaktır yalnızlık...

------------------------
yalnızlk paylaşılmaz
paylaşılsa yalnızlık olmaz...

özdemir asaf'tan

zzeinepp dedi ki...

ya da bir şehre ulaştığında merak eden kimse olmadığını bilmek.. bazen soran olmasa da arayıp haber vermek ;)

Adsız dedi ki...

Belirli bir süre boyunca yaşanırsa, sonradan alışkanlık yapan duygudur yalnızlık. Sonrasında da hep, "özlem" duyulandır aslında yalnızlık.

Hayatında, sevdiceğim dediği bir kişi tarafından, sadece bir defalığına terkedildiği için, yalnızlık ile o anda tanışan; sonraki hayatı boyunca da bir daha "aynı şekilde yalnız" kalamadığı için kendisini öldüren adamın hikayesini bilir misiniz?

Boşverin...
O adam, o kadar yalnız öldü ki aslında, hikayesini anlatacak kimsesi yoktu....