umut ışıklı bir levha..

mart ayına bir şükran borcum var..

yüzümdeki gülümseme için..

dünü yok, yarını yok; sadece şimdisi olan bu gülümseme için..
geçmişi ve geleceği olmayan herşey gibi heyecan verici ama en az o kadar tehlikeli bu gülümseme için mart ayına bir şükran borcum var.. düşlü geçmiş zamanlarımı süpürdüğü için, geçtiği için..

zaman yaraları sardığından değil, hafızamızı yaladığından; biz umut dolu iflah olmaz salaklar gibi deneyip yanılmaya devam ediyoruz..
Ne demiş yazar* "hep denedin. hep yenildin.. olsun. gene dene, gene yenil.. bu sefer, daha iyi yenil"

söz sana mart; bu sefer daha iyi yenilicem; n'olursa olsun..

kazanmak mümkün değil çünkü bilinmezlikte.. karanlıkta el yordamıyla tutunmaya çalışmak kolay değil.. beklenti pis iş, ağır iş, çekilir dert değil..
umut, ışıklı bir levha; tek ampulü sönse anlamı kalmıyor maalesef.. yedeğini bulundurmak her zaman mümkün olmuyor..

kimseye değil ama sana söz; mart..
söz sana..
söz..

söz,
uçacak nasılsa..
yazı kalacak burada..
o da kimin umurunda..
.
.
.
benim değil..
:)

zynp